معماری کلاسیک و ویژگی های سبک معماری کلاسیک

معماری کلاسیک در یونان باستان شروع به شکل گیری کرد و رومی ها آن را گسترش دادند. ساختار بناهای یونانیان سقف های مسطح با ستون های عمودی بلند بود ولی رومی ها تعداد ستون ها را کاهش دادند و با نصب آرگ فضای داخلی را نیز بزرگتر کردند.

معماری در این دوره از ساختمان های چوبی  به ساختمان و بناهای سنگی و مرمری تغییر یافت.

این سبک به استفاده از ستون ها در بنا تاکید داشت. ستون ها مهمترین جزء در نمای ساختمان های کلاسیک هستند که وزن سقف را هم تحمل میکنند. ستون ها در معماری کلاسیک دارای ارتفاع و تزئین هستند که باعث بلند تر دیده شدن سقف میشوند.

متریال یا مصالح به کار رفته در سبک معماری کلاسیک سنگ های سنگین، تجملی و با شکوه است که رایج ترین سنگ برای اجرای نمای کلاسیک سنگ تراورتن است. یکی از ویژگی های نمای کلاسیک طراحی سردر است که به آن سنتوری میگویند.

ستون ها در طراحی معماری کلاسیک

ستون ها نقش مهمی در طراحی نمای ساختمان به سبک کلاسیک دارند که باید وزن سقف را تحمل کنند. برای بیشتر دیده شدن ستون ها در این سبک از سر ستون ها و نقش برجسته ها در طراحی آن استفاده میکنند. تعداد ستون ها در سبک معماری کلاسیک بالا بود که بعد ها رومی ها با اضافه کردن طاق، تعداد ستون را کاهش دادند.

شکل زیباتری از ستون را میتوان در سر ستون های سبک ایونی ( یکی از سبک های معماری کلاسیک ) که به شکل حلزونی (پیچ خورده) طراحی شده اند دید.

مشخصه های سبک معماری کلاسیک

از مشخصه های این سبک استفاده از چیدمان مرتب، تقارن و منطق در طراحی است.

دوام، استحکام و زیبایی در کاربردی بودن از مواردی است که باید در طراحی سبک کلاسیک رعایت شود.

شیوه های معماری کلاسیک

معماری کلاسیک سه شیوه ی معروف به نام های دوریک، یونیک، کرنتین دارد که هر کدام الهام گرفته شده از اجزای بدن انسان است.

شیوه ی دوریک

در این شیوه نسبت ارتفاع به قائده ستون ها شش به یک است. ستون ها در سبک کلاسیک جزء اصلی و مهم هستند که بیشتر شیوه ی دوریک در آنها دیده میشود.در این شیوه ستون ها ساده و از پایین به بالا باریکتر میشوند. در شیوه ی دوریک ساختمان بالا تر از سطح زمین است.

شیوه ی یونیک

ستون ها در شیوه ی یونیک هم اهمیت بسیاری دارند. در این شیوه ستون ها بلند و باریک هستند و دور آن 26 عدد شیار وجود دارد و سرستون ها در شیوه ی دوریک به شکل حلزونی (پیچ خورده) میباشد و این ستون ها از هر زاویه به یک شکل ثابت دیده میشوند. ستون های شیوه ی یونیک بلندتر از ستون های دوریسی هستند و پایه ستون ها به شکل دایره ای یک تکه به همراه تو رفتگی است.

شیوه ی کرنتین

در شیوه ی کرنتین سرستون ها نقش اصلی را دارند. در این شیوه ستون ها از نوع کورنتی است و سرستون ها به شکل کاسه زنگی هستند که سمت آن به طرف بالا میباشد. در ابتدا از این شیوه در معابد استفاده میکردند.

نمونه های سبک کلاسیک

معبد ارکتیون – Erechtheion

این بنا در دوران طلایی شهر آتن بین سال های ۴۲۱ و ۴۰۶ قبل از میلاد مسیح تأسیس شد. نقطه‌ی عطف این معبد ستون بندی ها به شیوه ی ایونی و «ستون‌های زن‌پیکر» یا «کاریاتید» که در بخش جنوبی بنا ساخته شده است. این ستون‌های ساخته شده کپی بوده و ۵ مورد از ستون های اصلی آن در موزه ی آکروپولیس و یک مورد در موزه بریتانیا نگهداری میشود.

 معبد پارتنون – Parthenon

معبد پارتنون را وقف آتنا، الهه‌ی یونانی‌ها کرده بودند. که قدمت آن به اواسط قرن پنج قبل از میلاد مسیح برمیگردد. این بنا را نقطه ی اوج  ستون بندی شیوه ی دوریک نامیده اند که ساده تر از دو شیوه ی دیگر است. معبد پارتنون را با سر ستون های دایره شکل میشناسند.

معبد زئوس – Zeus

معبد زئوس در زمان خود یکی از بزرگ ترین معابد یونان در معبد مرکز شهر آتن واقع شده است. ساخت و تاسیس این معبد پس از سال ها (حدود ۶۳۸ سال بعد از شروع ساخت و ساز) دوره ی امپراطور هادریان و در قرن ۲ میلادی به پایان رسید. در ساخت معبد زئوس از شیوه‌ی کورینتی استفاده شده است.

پانتئون – Pantheon

این بنا ساختمانی استوانه‌ای شکل دارد و رواق بزرگی از ستون‌های کورینتی دارد که سنتوری بنا بر روی آن‌ها قرار گرفته است. پانتئون، یکی از بنا ‌های باقی‌مانده از دوران روم باستان است که از آن به خوبی محافظت کرده اند. امروزه کاربری معبد پانتئون به کلیسا تغییر کرده است.